مقایسه ی توزیع دز در طرح درمان های دو و چهار فیلدی با انرژی های ۶ و ۱۸ مگاولتاژ در بیماران دارای لنفوم هوچکین با درگیری مدیاستن

مقدمه: بیماری هوچکین (hodgkin’s disease) نوع خاصی از لنفوم یا سرطان می باشد که با رشد غیر طبیعی سلول ها در دستگاه لنفاوی همراه است. این مطالعه، جهت بررسی توزیع دز در طرح درمان های مختلف در زنان مبتلا به بیماری هوچکین انجام شد. به علت وجود اندام های حساس در این ناحیه و بروز بیماری ها و سرطان های ثانویه بعد از رادیوتراپی، بررسی طرح درمان های مختلف در این ناحیه حایز اهمیت است. روش ها: از اطلاعات computed tomography scan (ct scan) 18 بیمار زن مبتلا به بیماری هوچکین با درگیری مدیاستن استفاده شد. در مرحله ی بعد، توسط نرم افزار طراحی درمان بیمارستان سیدالشهدای (ع) اصفهان، کانتورینگ تمام اندام های حساس داخل فیلد و حجم درمانی انجام گرفت. سپس، مقایسه هایی بین درمان رایج موازی- مخالف با انرژی 6 و 18 مگاولتاژ و تکنیک چهار میدان با وزن های مختلف صورت گرفت. یافته ها: ماکزیمم دز رسیده به پستان در تکنیک چهار فیلدی نسبت به تکنیک رایج دو فیلد مقابل، 33 درصد کاهش یافت. از طرفی، تکنیک چهار فیلدی دز میانگین رسیده به پستان را حدود 3 برابر افزایش می دهد. متوسط دز میانگین رسیده به حجم درمانی در تکنیک های دو فیلدی، 102-100 درصد و در تکنیک چهار فیلدی، 5/99 درصد بود. نتیجه گیری: برای زنان مبتلا به بیماری هوچکین با درگیری مدیاستن، استفاده از تکنیک دو فیلدی با فوتون 18 مگاولتاژ با وزن 5/1 از قدام و 5/0 از خلف، نسبت به فوتون 6 مگاولتاژ نتایج قابل قبول تری دارد و استفاده از تکنیک چهار فیلدی، منجر به کاهش v 20 برای کل ریه و کاهش دز میانگین رسیده به مری،آئورت، نخاع و نیز v 30 قلب می گردد.